به گزارش تیتر گیلان، وحید حاج سعیدی در یادداشتی نوشت: ما چندی قبل از قبر رایگان نوشتیم و خیال خلق الله راحت شد که حتی با وجود زلزله شدید در تهران جنازه هیچ کس روی زمین نمی ماند. اما این لابلا مافیای مجالس ترحیم حسابی شاکی شدند. چرا که این داستان که بالاخره یک روز شتری درِ خانه افراد چرت می زند یا می خوابد ( بسته به نوع شتر و میزان خواب آلودگی آن) یک واقعیت اثبات شده است و دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد. در ضمن این شتر با احد الناسی شوخی ندارد. فلذا برگزاری یک مجلس ترحیم آبرو مند حق مردم است.
نکته بعد اینکه اساساً نوگرایی، خلاقیت و خلق شیوه های نوین در برخی امور نظیر صنعت، هنر، ورزش و … مورد وثوق همگان بوده و به قولی عین صواب است. اما وقتی این خلاقیت به خرق عادت و پیدایش جنگولک بازی و قرتی بازی های نوظهور منجر شود، کار بیخ پیدا می کند و وقتی هم عنان از دست رفت، دیگر کار خیلی بیخ پیدا می کند که آن وقت باید گفت: اصلاح مدار این ستاره …. صد سال تمام کار داره!
نمونه اظهر من الشمس این داستان اخیراً در «مجالس پسا ترحیم» برخی از متمولین دیده می شود که کلاً همه چیز آنها با سایر افراد جامعه فرق دارد و تمیز مراسم ترحیم آنها نیز با سایر مراسمات کمی دشوار شده است.
امروزه خرید قبرهای میلیاردی یا به اصطلاح VIP و لاکچری برگزاری مراسم در بهترین مساجد و دعوت از مداحان با صداهای مخملی جای خود را در «مجالس پساترحیم» با هزینه های گزاف باز کرده است. هزینه‌هایی که با آنها می توان عروسی چند جوان را رتق و فتق کرد. مساجد نیز بر اساس خدماتی که ارائه می‌دهند، درجه بندی شده اند و مبالغ خاص خود را دریافت می‌کنند. در این بین ورودی برخی مساجد برای برگزاری مجلس ختم با ورودی تالارهای عروسی مساوی است. دسته گل ها و تاج های گل این مراسمات چیزی شبیه به نمایشگاه گل و گیاه آمستردام هلند است و اطعمه و اشربه ای که در این مجالس ترحیم سرو می شود، چیزی شبیه خوراکی های جشنواره غذای تابستانه برج میلاد است. از قهوه و چای سبز و نکتار چند میوه گرفته تا دسر و پودینگ شکلاتی و انواع کیک و دسر … در گذشته اگر مداح نهایتاً در حین قرائت قران به خواندن چند بیت از شعرای معروف بسنده می کرد الان داستان پشت و رو شده و فقط کم مانده مداح با خودش آلات موسیقی نوین بیاورد، وگرنه دف و نی که نقل مجلس است و به قول مولوی « تا ببینی مردگان رقصان شده اندر کفن» این عزیزان ول کن ماجرا نیستند.
هر چند ما توانایی شستن گناه کسی را نداریم ولو با پودر چهار آنزیم(!) و هر کس را در قبر خودش جاساز می کنند؛ ولی این را می دانیم که بعد از فوت تنها چیزی که به درد انسان می خورد همان اعمال نیک است و بس. در ضمن پرطمطراق بودن و شلوغی مجلس و به قول عمو سیفی «رعایت کیفیت بخشی» مجلس ترحیم، فقط تعبیر خاص خودش را دارد! به قول شاعر « راستی این همه اقوام و رفیق / من خجل از همه شان / من که یک عمر گمان می کردم تنهایم و نمی دانستم / من به اندازه یک مجلس ختم، دوستانی دارم»!
