به گزارش تیتر گیلان، علی اصغر زنگانه، فعال اجتماعی و فرهنگی در یادداشتی نوشت: قرآن کریم ، آنگاه که در ویژگی های دوازده گانه مومنان دارای《برترین زندگی پایدار》(خَیر و اَبقی) نزد خدا (آیات ۳۶ تا ۴۱/ شوری ، صفحه ۴۸۷) صحبت می کند ؛ یکی از آن موارد را (و اَمرُهُم شوُری بَینَهُم) بیان کرده است .
و این نشانگرآن است که “شور و مشورت” در امور دنیا ، برنامه ریزی (برای بندگی خدا = زندگی دنیا) و سعادت ابدی آخرت امری مهم می باشد .
جمهوری اسلامی ایران نیز از همین منظر و با هدف ایجاد (جامعه ای که زندگی در آن تداوم دنیا تا بقای آخرت) است ؛ با نگاه به ۱۲ گانه فوق الذکر ، مرکزی را برای بهره گیری از آراء ، اندیشه ها ، انتقادات و پیشنهادات مردم و تنظیم قوانین مدنی ، بودجه ، اعلام اعتماد به مدیران ارشد و نظارت بر امور ، تحت عنوان《مجلس شورای اسلامی》در قانون اساسی دیده است.
● وظایف مجلس شورای اسلامی :
وظایف بدیهی و آشکار مجلس (خارج از تعارفات نگارشی و رسانه ای ) را به شرح ذیل می توان برشمرد .
۱ تدوین ، تنظیم و تصویب قوانین مورد نیاز کشور .
۲ اعلام رای اعتماد به وزراء دولت .
۳ نهایی کردن بودجه پیشنهادی دولت .
۴ مطرح کردن لوایح دولتی یا طرح های پیشنهادی نمایندگان و رد یا تصویب آنها.
۵ نظارت بر حسن اجرای قوانین و عملکرد مدیران اجرایی و قضایی کشور .
¤ تشریحی کوتاه :
۱ آیا تدوین ، تنظیم و تصویب قوانین مورد نیاز کشور (در حوزه های فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی ، اجرایی ، قضایی و…) نمایندگانی عالم و دانشمند و صاحب تجربه و کارآمد را نمی طلبد ؟
آیا هر کس که هوس کرد نماینده شود یا جریانی خواست او را به نمایندگی برساند ؛ باید تایید و در معرض رای مردم گذاشته شود ؟
وظیفه شورای نگهبان چیست ؟
۲ اولا : لازمه دادن “رای اعتماد”به وزرای دولت ، داشتن اطلاعات کافی درحوزه تخصصی و کاری آنهاست تا دانسته شود وزیر پیشنهادی ، دانش و توان انجام آن مسئولیت (بسطه فی العلم والجسم) را دارد یا خیر ؟
ثانیا : وقتی به وزیری براساس موارد فوق اعتماد شد ؛ دیگر دخالت در چینش مدیران میانی ، استانی ، شهرستانی و حتی کارمندان اداری و … چه معنایی دارد ؟ (با توجه به ضرورت عدم مداخله قوا در امور یکدیگر و تاکیدات امامین انقلاب اسلامی ، این نوع از دخالت نه تنها در شان نمایندگان نیست ؛ بلکه از شاخصه های عدم التزام به ولایت و قانون اساسی خواهد بود ) .
۳ از آنجا که بودجه ، اعتبار لازم برای تحقق اهداف برنامه ، زیرساخت ها و چشم اندازهای تعریف شده نظام است ، اولا دولتها باید از تنظیم عوامانه و ثانیا نمایندگان نیز از خواهش های نفسانی و محلی در نهایی کردن آن خود داری کنند تا کشور بر ریل اهداف بلند مدت پیش برود و آثار ثروت ملی و مدیریت کشور در کف جامعه و عدالت و پیشرفت در زندگی مردم مشاهده شود .
۴ لوایح دولتی و طرح های نمایندگان نیز باید اولا در راستای اهداف و چشم اندازهای نظام (مبتنی بر پیشرفت و عدالت) و ثانیا با بهره گیری از افکار عمومی ، بویژه خواص و دانشمندان حوزه و دانشگاه ، کاملا علمی و با مطالعه تهیه و پیشنهاد شوند و از هرگونه جهالت و شتابزدگی بدور باشند که باعث رونق عمومی شوند ، نه چاق شدن قشری خاص .
۵ وجود کمیسیون اصل ۹۰ و اختیار ذاتی نمایندگی برای نظارت ، این بدان معنی است که نمایندگان باید قوه قضائیه ، مجریه و سازمانها و نهادهای دیگر را با مُرّ قانون رصد کنند و در صورت هرگونه ، ترک فعل و مسئولیت ، کم کاری ، انحراف و… مورد سئوال و در صورت لازم استیضاء کنند ، نه اینکه در امور اجرایی کشور و عزل و نصب ها دخالت کنند .
●سئوال :
آیا نمایندگان و مجلس در ادوار گذشته تا کنون اینگونه بوده اند ؟
اگر نبوده اند ؟ نمایندگان حاضر بخاطر خدا طرحی نو و قوانینی جدید را مصوب کنند که کشور و نظام اسلامی از این چالش به سلامتی بیرون بیاید و سودش را اسلام و مردم ببرند .
ولو دوباره نمایندگان حال و گذشته رای نیاورند .
فداکاری و گذشت برای خدا ، نجات مردم و اسلام ، یعنی همین .
