آموزش و مشاوره کلید مفقوده گردشگری
آموزش و مشاوره کلید مفقوده گردشگری
در سال های گذشته به دلیل ترسیم نشدن یک برنامه مدون و عدم معرفی سایر جاذبه‌های گردشگری به گردشگران داخلی و خارجی، باعث شد تا همه ساله بیشترین تجمع گردشگر را در سواحل خزر مشاهده کنیم که بر علاوه شلوغی، ایجاد ترافیک در جاده های اصلی و آلودگی محیطی، شاهد تخریب اکوسیستم و ساخت و سازهای متعدد و بی رویه در حاشیه دریا و جنگل هستیم.

وحید حاج سعیدی در یادداشتی نوشت: وجود جاذبه های طبیعی و تاریخی متعدد در کشور باعث شده بسیاری وجود این مواهب طبیعی و جاذبه های گردشگری را برای جلب گردشگر کافی بدانند و از ضرورت برنامه ریزی در این حوزه غافلند.

بی تردید و اغراق جاذبه های طبیعی کشور نظیر دریا، رودخانه، کوه و جنگل، کویر در کنار جاذبه های تاریخی فراوان و غنی، کشور ما را به به یکی از مناطق قابل اعتنا در حوزه گردشگری بدل ساخته است. با این وجود نباید تنها به ویژگی گردشگر پذیر بودن و زیر ساخت های طبیعی و تاریخی موجود قناعت کرد و از برنامه ریزی در خصوص استفاده بهینه از این فرصت غافل شد.

در سال های گذشته به دلیل ترسیم نشدن یک برنامه مدون و عدم معرفی سایر جاذبه‌های گردشگری به گردشگران داخلی و خارجی، باعث شد تا همه ساله بیشترین تجمع گردشگر را در سواحل خزر مشاهده کنیم که بر علاوه شلوغی، ایجاد ترافیک در جاده های اصلی و آلودگی محیطی، شاهد تخریب اکوسیستم و ساخت و سازهای متعدد و بی رویه در حاشیه دریا و جنگل هستیم. بی شک معرفی ظرفیت های موجود کشور و ایجاد ظرفیت های جدید می تواند در توسعه پایدار گردشگری و طراحی مشاغل جدید موثر باشد.

ایجاد اشتغال پایدار، توزیع عادلانه منابع درآمدی به گونه ای که به جز هتلداران، صاحبان سوئیت و مغازه داران ، سایر شهروندان نیز از مزایای اقتصادی حضور گردشگران بهره مند شوند، ایجاد تنوع در زمان بندی حضور گردشگران( نباید تنها به ایام نوروز و تابستان اکتفا کرد)، پیشگیری از تخریب محیط زیست، فروش محصولات خانگی و سنتی و … تنها بخشی از مزایای برنامه ریزی و آموزش شهروندان در حوزه گردشگری است.

بر همین اساس، مشاوران اقتصادی حوزه گردشگری می توانند با آموزش حضوری و مجازی و ارائه راهکارهای علمی و عملی به ساکنان مناطق گردشگری به ویژه اهالی محترم روستا ها و مناطق ییلاقی، علاوه بر توسعه فرصت بوم گردی، زمینه فروش سوغات، صنایع دستی، غذاهای سنتی و عرضه مستقیم محصولات روستایی را فراهم سازند.

یادگیری زبان خارجی، مرمت یا حفظ ساختار تاریخی خانه های قدیمی، احیا و استفاده از ظرفیت های بومی منطقه نظیر راه تنور سنتی و پختن نان محلی، چای دودی، انواع شیرینی و حلواهای سنتی، بافت پارچه، چادر، نمد و … نه تنها برای گردشگران خارجی بلکه برای گردشگران داخلی نیز جذاب هستند و مخاطبان و علاقه مندان خود را دارد.

شهرداران شهرها و دهیاران روستا ها می توانند با هماهنگی و برنامه ریزی منسجم و همکاری اداره کل گردشگری و صنایع دستی و سایر دستگاه های متولی، فرصت حضور مشاوران اقتصادی، فرهنگی، ورزشی، غذایی و … را که در حوزه گردشگری فعال هستند، در مناطق شهری و روستایی فراهم کنند تا شهروندان با توجه به توانایی و ظرفیتی که دارند، از دانش این اساتید بهره مند شوند و گردشگری طبیعی، گردشگری ورزشی، گردشگری غذایی، گردشگری سلامت و سایر زیر شاخه های گردشگری در همه استان های به صورت علمی وارد فاز اجرا شوند. بپذیریم گردشگری یک علم است و برای بهره مندی از مزایای آن باید علمی و بر اساس اصول حرکت کنیم. با این رویکرد شاید بتوان حتی وعده های ایجاد چند میلیون شغل در کشور را نیز رنگ واقعیت بخشید.