ضیافت اشک در دیار برنج و درویش را ثبت ملی کنید!
ضیافت اشک در دیار برنج و درویش را ثبت ملی کنید!
۲۸ صفر در پشت‌سرا و نهزمِ شفت، تنها روز عزا نیست؛ روز ضیافت عشق و مهمان‌نوازی است. سنتی که نسل به نسل در خانه‌ها و دل‌ها مانده و حالا در آستانه ثبت ملی شدن، مطالبه می‌طلبد.
به گزارش تیتر گیلان، ماه محرم و صفر در گیلان جلوه‌های بی‌نظیری از فرهنگ آیینی و دینداری مردم این خطه را رقم می‌زند؛ اما ۲۸ صفر در روستای پشت‌سرا از توابع شهرستان شفت، رنگ و بویی دیگر دارد؛ ترکیبی از عزاداری، میزبانی، شور ایمان و سبک زندگی حسینی که همچنان زنده است، پویاست و به دل می‌نشیند.

از درویش جعفر تا مهمان‌نوازی برنج‌کاران گیلان

پشت‌سرا روستایی است با حدود ۷۰ خانوار، که به برنج مرغوبش شهره است اما در این روز، نام آن با زیارتگاهی گره خورده به نام «آقا درویش جعفر»؛ کسی نمی‌داند این درویش کیست و از کجاست، اما همه می‌دانند دلداده‌ای عاشق پیامبر اسلام (ص) بوده است.عشقی که در خاطره‌ جمعی مردم مانده و هر ساله در سالروز رحلت پیامبر، دل‌های فراوانی را به زیارتگاه او می‌کشاند؛ دلی که عاشق ختمی مرتبت بود، حالا هزاران دل را به هم می‌رساند.

خانه‌هایی که کربلا می‌شوند

مردم پشت‌سرا با افتخار درِ خانه‌هایشان را باز می‌کنند؛ مانند پیاده‌روی اربعین، با شور و صفا میزبانانی می‌شوند برای هزاران عزادار که از شهر شفت، روستاهای اطراف و حتی رشت آمده‌اند.یکی از میزبانان می‌گوید: «هر سال ۸۰ کیلو برنج می‌پزم»؛ این فقط یک عدد نیست، نشانی است از فرهنگ میزبانیِ مومنانه.صحنه‌هایی دیده می‌شود که نه در قاب دوربین، که در قاب دل باید ثبت شوند و سفره‌هایی گسترده در خانه‌ها، غذاهایی لذیذ و متنوع و زن و مردی که با افتخار، بی‌منت، عزاداران را خدمت می‌کنند.

سنتی از دل قرن‌ها و میراثی زنده

از برخی پیرمردها پرسیده شد که از چه زمانی این سنت برقرار است؟ جواب دادند: «یادمان نیست! پدرمان انجام می‌داد، ما هم ادامه دادیم» و این یعنی پشت‌سرا، فقط یک روستا نیست؛ حافظ زنده‌ی یک آیین مردمی است؛‌ آیینی که هیچ‌گاه به نسیان نرفت چون در دل و جان مردم حک شده است.

پیاده‌روی عشق از درویش جعفر تا سید ابوالقاسم

پس از ناهار، عزاداران مسیر حدود سه کیلومتری تا بقعه سید ابوالقاسم در روستای نهزم را با پای پیاده می‌پیمایند.بقعه‌ای منسوب به اجداد سید محمد شفتی، امام‌جمعه وقت اصفهان در دوره قاجار که جایگاه والایی در فرهنگ دینی منطقه دارد.سیل عزاداران به آن‌سو حرکت می‌کند و کم‌کم صحن و سرای بقعه پر می‌شود از جامه‌پوشان سیاه‌پوشی که آمده‌اند برای حبیب خدا عزاداری کنند.

آیینی که کمتر از قالی‌شویان نیست!

سنت ۲۸ صفر در پشت‌سرا و نهزم، تنها یک مراسم نیست؛ میراثی زنده، فعال و پویاست که هنوز در خانه‌ها و کوچه‌ها جاری‌ست.از مسئولان سازمان میراث فرهنگی انتظار می‌رود که این آیین را در فهرست میراث ناملموس ملی ایران ثبت کنند.همچنین شورای فرهنگ عمومی شهرستان شفت باید به این موضوع بپردازد و با همکاری اهالی منطقه، سازوکاری برای حفاظت از این آیین ریشه‌دار طراحی کنند چراکه ۲۸ صفر شفت، اگر نه بیشتر از مراسم قالی‌شویان کاشان، هرگز کمتر از آن نیست.

فرصت را دریابیم

فرصت‌ها چون ابر می‌گذرند و آیین ۲۸ صفر در شفت، فرصتی‌ است برای شناخت، حفظ و معرفی فرهنگی که از دل مردم و ایمان برخاسته است و نباید اجازه داد که مرور زمان، آن را به فراموشی بسپارد.این آیین، گنجینه‌ای است از عشق، عرفان، وحدت، مهمان‌نوازی و فرهنگ دینداری که باید برای نسل‌های بعدی هم حفظ شود.