به گزارش تیتر گیلان، حدود ۲۰ روز پیش، در نزدیکی بریدگی سراوان در شهرستان رشت، کامیون باری یک راننده اهل همدان دچار سانحه و واژگون شد.این راننده که تنها وسیله امرار معاش خود را از دست داده بود، در غربتی ناآشنا و با وضعیت مالی نامساعد، سرگردان ماند و توان پرداخت هزینههای سنگین تعمیر کامیون را نداشت و دستش نیز به جایی بند نبود؛ نه آشنایی داشت، نه بیمهای که پشتش باشد و کامیونِ خراب، نماد زندگی ازکارافتادهاش شده بود.
دلهایی که بیهیچ دستورالعملی به کار افتادند
اما ناگهان سراوان، سراوانی دیگر شد؛ جوانان نیکاندیش این منطقه، بدون هیچ فراخوان رسمی، دل به دریا زدند و تصمیم گرفتند کامیون این راننده را – که تنها راه معیشت او بود – دوباره روی چرخ بیاورند.آنها با تخمین هزینه، کمکهای مردمی را آغاز کردند و بلافاصله تعدادی از مکانیکها و تعمیرکاران محلی نیز اعلام کردند بدون هیچ چشمداشتی، تعمیرات را انجام خواهند داد.
آچارهایی که ایمان را محکمتر کردند
این اقدام خودجوش، تنها یک «تعمیر فنی» نبود؛ گویی دلها با آچارها همزمان کار میکردند. یکی از تعمیرکاران شرکتکننده در این پویش، میگفت: «ما با این کار نه فقط کامیون را، بلکه دل این مرد را هم از زمین بلند کردیم و این کاری نبود که بخاطر پول انجام شود و فقط خواستیم دست کسی را بگیریم که در غربت زمین خورده بود.»
سراوان؛ گاراژی برای انسانیت
با پایان کار تعمیرات، کامیون دوباره آماده حرکت شد و راننده از سراوان خداحافظی کرد اما به گفته خودش، دلش را همانجا جا گذاشت.او میگفت: «من سراوان را با برادری شناختم و با اینکه هیچکس را نمیشناختم، اما مردمش مثل خانوادهام با من رفتار کردند و این محبتها را هرگز فراموش نمیکنم.»در روزگاری که کمکخواهی گاها بیپاسخ میماند، کاری که جوانان و مکانیکهای گیلانی کردند، درخشانترین معنای «همدلی اجتماعی» بود و این گاراژ، بیش از آنکه جای تعمیر کامیونها باشد، پناهگاه امید و انسانیت شد.
لینک کوتاه :
http://titregilan.ir/?p=11169
