به گزارش تیتر گیلان، در حاشیه ساحل آرام دریای خزر، جایی که نسیم شمالی از دل تاریخ میوزد، صدایی دیگر از بطن هنر برخاسته است؛ صدایی که از درد میگوید، از ترور، از خانوادههایی که در قاب نقاشی، رنجشان جاودانه شده است. نمایشگاه «حقوق بشر در سایه» از روز ۲۳ فروردین ۱۴۰۴، در نگارخانه هنر مدرن زیباکنار، گامی تازه برای روایت درد قربانیان تروریسم از زبان هنر برداشته است.
این نمایشگاه حاصل همکاری انجمن دفاع از قربانیان تروریسم با نگارخانه زیباکنار است و مجموعهای از آثار برگزیده جشنوارهای به همین نام را در معرض دید عموم گذاشته است؛ آثاری که نخستین بار در سال ۱۴۰۰ در یک فراخوان ملی گردآوری شدند و حالا، پس از ایستادن بر دیوار شهرهای تهران و رشت، به گیلان رسیدهاند تا مردم این دیار نیز در آیینهی نقاشی، به تماشای تراژدیهای ناگفته بنشینند.
در میان تابلوها، روایتها موج میزند. تصویری از انفجار، چهرهای گمشده در خاکستر، دستی تنها، چشمانی بهتزده. نقاشیها، نه فقط تصاویرند بلکه خاطرهاند؛ خاطرهی جلیزاوی و بیت سالم در اهواز، خانوادههایی که با حملات تروریستی گروهک منافقین در دهه هفتاد، تکهتکه شدند. یا چهرهی صبور و مقاوم گلرخ مهری، زنی که در انفجار پمپبنزین تهران، تنش سوخت اما صدایش خاموش نشد.
حسین آقائیپور، مدیر نگارخانه، در حاشیه این رویداد گفت: «هنر قدرتی دارد که رسانهها ندارند. این آثار فریادهایی هستند از دل سکوت؛ تلاشهایی برای بازنمایی درد مردمانی که قربانی خشونتی کور شدند، بیآنکه جهان چندان بشنود.» او تأکید کرد که نگارخانه هنر مدرن زیباکنار با هدف تبدیل هنر به زبان دفاع از حقوق بشر قربانیان تروریسم، در سالهای اخیر، مسیر تازهای را آغاز کرده است.
وی با اشاره به موفقیت جشنواره قبلی، از برگزاری دومین دوره این جشنواره در سال جاری خبر داد و افزود: «دعوت ما از تمام هنرمندان گیلانی و ایرانی این است که هنرشان را در خدمت انسانیت به کار گیرند. بگذارید رنگ و بوم، حامل پیامهایی باشند که در تیترها گم شدهاند.»
آقائیپور همچنین ابراز امیدواری کرد که این مجموعه در آینده به فراتر از مرزها سفر کند و به نمایشگاهی بینالمللی بدل شود. «تروریسم مرز نمیشناسد؛ همانطور که هنر هم زبان مشترک همه ملتهاست. امیدوارم روزی آثار این نمایشگاه در پایتختهای جهان نصب شود و جهانیان، رنج مردمان ما را بهتر درک کنند.»
نمایشگاه «حقوق بشر در سایه» تا ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ ادامه خواهد داشت. فضای نگارخانه، با نور طبیعی و سکوتی معنوی، فرصتی فراهم کرده تا بازدیدکنندگان بیواسطه و بیکلام، با درونمایههای انسانی و دردهای مشترک، روبهرو شوند.
این نمایشگاه، نه فقط یک رویداد هنری، بلکه حرکتی است فرهنگی، اعتراضی، و انسانمحور؛ تلاشی برای اینکه فراموش نکنیم پشت هر آمار و خبر، انسانی ایستاده، یا فرو ریخته، که حقش دیده شدن است؛ اگر نه با تی
تر، با تابلو.
