به گزارش تیتر گیلان، احمد طاهری- رئیس انجمن طی یک نامه سرگشاده با خطاب قرار دادن مدیران، مسئولین و دست اندرکارانی که مسئولیت پاسخگویی را دارند، دغدغه ها و نادیده گرفتن مشکلات تولیدکنندگان و کارآفرینان را به آنان متذکر شد و خواستار ارائه ی راهکار اقتصادی برای برون رفت از این اوضاع و ساختن آینده ای بهتر در سال آینده را خواهان شد.
متن این نامه به شرح ذیل میباشد:
بسمه تعالی
مدیران، مسئولین و دست اندرکاران که خود را مسئول پاسخگویی به این نامه می دانید!
سلام علیکم؛
بر همگان واضح و مبرهن است که در ۴۰ سال اخیر, تولید کننده داخلی با انواع و اقسام موانع و مصائب پیش روی صنعت دست و پنجه نرم کرده است و از بدترین تحریم های خارجی و داخلی, جنگ تحمیلی, سیل و زلزله, قطعی های برق و گاز, پاندومی کرونا, اغتشاشات داخلی, برجام و تحریم های ظالمانه ناشی از آن, نوسانات ارز, بهره های بانکی بالا, مطالبات ناحق و غیرمنطقی دستگاه های دخیل در امر تولید و سوء مدیریت داخلی گذر کرده است و با وجود افت سرمایه و صرف هزینه های تحمیل شده به دلیل بحران های بیرونی؛ باز هم به نحوی از این بحران ها خارج شده و برای تک به تک این موانع راهکار مناسب پیدا کرده است. چه بسا اگر تولید کننده و کارآفرین به جای مانع زدایی وقت و انرژی خود را، صرف رسیدن به چشم اندازها و اهداف بلند خود می کرد؛ قطعاً در حال حاضر شاهد هم افزایی کارآفرینان, توسعه, پیشرفت و آبادانی صد چندان صنعت و اقتصاد کشور عزیزمان ایران می بودیم.
در تمام این دوران تولید کنندگان, از خود گذشتگی و ایثار کردند تا رزق و روزی کارگرانشان قطع نگردد و درصدی از سطح اشتغالشان کاسته نشود. هر روز بخش قابل توجهی از انرژی خود را صرف تثبیت وضعیت کسب و کار خود کردند تا خود را زنده نگه دارند و هر بار پس از مواجهه با مانع و بحرانی جدید با وجود صرف هزینه های گزاف از دست رفته، خود و چرخ صنعت را احیا نمودند! تولید کننده و کارآفرین بازوی حمایتی نظام جمهوری اسلامی در بستر اشتغال، کارآفرینی, اقتصاد و صنعت پویا بوده و هست ؛ با تمام مشکلات مقابله کرده، تمام سرمایه کسب و کار و سرمایه شخصی اش را صرف کرده، علی رغم اینکه چیزی عایدش نشده، روز به روز و لحظه به لحظه از ارزش ریالی سرمایه اش نیز کاسته شده و تمام معادلات اقتصادی اش به یکباره از هم پاشیده شده است, بدون اینکه کوچکترین سهم و یا تقصیری در به وجود آمدن این بحران ها داشته باشد! با این وضعیت و بحران های این چنینی, تولیدکننده باز هم قادر به ادامه و حیات بود و میشد تکیه کرد بر روحیه کارآفرینی و خلق راهکار به جهت برون رفت از بحران ها توسط تولیدکننده…
ولی آقایان! تولیدکننده تمام این هزینه ها و کاهش سرمایه را به جان خرید و تاب آورد و تاب هم می آورد اگر صعود ۱۰۰ درصدی دلار فقط در عرض چند روز ضربه مهلک به بدنه اقتصادی کسب و کارش وارد نمیکرد. آقایان نمی شود در هیچ بندی از علم اقتصاد سود حاصل از انبارش مواد اولیه را توجیه کرد…! کجای دنیا دست از تولید شستن و انبار کردن مواد اولیه میتواند سود و جلوگیری از ضررهای هنگفت برای تولیدکننده داشته باشد؟! این یعنی تولیدکننده بهتر است به جای تولید مواد اولیه بخرد، انبار کند و به جای اینکه به تولید ادامه دهد بعد از ثبات ارز, مواد اولیه اش را به قیمتی گزاف تر بفروشد تا با صرف هزینه های تولید, اگر سرمایه اش اضافه نمی شود، حداقل کسر هم نگردد و دیگر هیچ وقت به چرخه تولید برنگردد.
تولیدکننده در حال حاضر به دلیل وضعیت بی ثبات و ترسناک اقتصاد ایران, از خیر سود آوری گذشته, از خیر رفاهیات خود، خانواده و پرسنلش گذشته، از خیر توسعه و پیشرفت و آبادانی گذشته! امروز تولیدکننده برای نخستین بار نمی تواند برای مشکلی با نگاه کارآفرینانه اش راهکار مناسب ارائه دهد، امروز تولیدکننده به بن بستی رسیده است که می بایست شما آقایان، مدیران و مسئولین جهت حل آن راهکار ارائه نمایید. این اتفاق هولناک سریع السیر نزول ارزش ریال و افزایش قیمت دلار، هر دو دست و پا و فکر و ذهن تولید کننده را بی حرکت و ناتوان کرده است. دیگر نه تنها راه حمله ای نیست بلکه راه فراری هم وجد ندارد، بگویید چه کنیم در این وانفسای اقتصادی؟ ما فقط در حال حاضر به هر قیمتی که شده در حال حفظ اعتبار برندمان هستیم؛ برندهای داخلی که پر بیراه نیست, بگوییم جان ها داده ایم و روزگار سختی را گذراندیم تا بازار داخل و خارج, توانمندی و کیفیت محصول ایرانی را باور کنند.
ما تولیدکنندگان نه تهسیلات می خواهیم و نه حمایت مالی و نه هیچ جلسه ی بدون نتیجه ای در کارگروه رفع موانع تولید! فقط به ما بگویید چه کنیم؟با افت شدید سرمایه هایمان و با افزایش ناگهانی و جهش بلند قیمت دلار؟ در این شرایط, تولید و فروش با هر مدل علمی و تجربی؛ حتی با اخذ مشاوره از برترین متخصصین حوزه صنعت، کارآفرینی، اقتصاد, بازاریابی و مارکتینگ, برندینگ و… بالغ بر ده ها درصد ضرر به همراه خواهد داشت و توان تولید و حضور در بازارمان روز به روز کمتر و به مرز نیستی برند نزدیک خواهیم شد. اگر برای حفظ برند بخواهیم ضرر و زیان بیشتر را نیز به جان بخریم و تمام نقدینگی مان را صرف خرید مواد اولیه کنیم، باز هم به بن بست میخوریم! زیرا هیچ تامین کننده و فروشنده ای که ذره ای اقتصاد بفهمد, حتی با پول نقد هم به دلیل بی ثباتی بازار ارز, فروش نخواهد کرد و ترجیح می دهد تا زمان ثبات بازار دست از فروش بردارد.
صنایع، برندهای بزرگ داخلی و کسب و کارهای خرد و کلان؛ آخرین نفس های خود را میکشند! شفاف میگویم، از نقش تماشاچی خارج شوید و فکری بیاندیشید. به میدان بیایید، ما را از خودتان بدانید و بگویید چه کنیم؟! حال خراب کارگرانمان را چگونه ببینیم و شب آسوده سر بر بالین گذاریم؟ طبع ایران و ایرانی بلند است شرم دارد از واژه فقیرم، ندارم، نمیتوانم…
گفتن این واژه ها عزت نفس ایرانی را لگد مال می کند. نگذارید قشر متوسط رو به پایین جامعه با بسته شدن صنایع و بیکاری ؛ بیش از این شرمسار خانواده اش گردد. شان ایرانی اجل این شرایط است, فکری کنید…!
نکند میخواهید این مشکل هم با افزایش چند ده درصدی پایه حقوق در سال ۱۴۰۲ حل کنید!!! ولی واضح بگویم تولیدکننده ای که در سال ۱۴۰۱ نابود شده است چطور میتواند افزایش هزینه های غیر منطقی را در سال جدید تاب بیاورد؟
باشد که راهکار مناسب به جهت برون رفت از این فاجعه اقتصادی ارائه گردد و ایران اسلامی کمافی السابق سرافراز و پرافتخار بماند…
باسپاس
رئیس انجمن سرمایه گذاران و کارآفرینان منطقه آزاد انزلی
احمد طاهری
