به گزارش تیتر گیلان، منصور ظهیری ، فعال فرهنگی و اجتماعی استان گیلان یادداشتی را در رابطه با موضوع مطالبه‌گری منصفانه منتشر کردند.
فرهنگ همان چیزی است که گاه باید نوشت گاه باید گریست، گاه باید نظاره گر بود و تأمل کرد و گاه باید مطالبه‌گر بود، مطالبه‌گری منصفانه و همراه با ارائه نقشه راه، راهبرد ما بوده است.
مدیرانی موفق هستند که در فرصت خدمت، فقط و فقط سمت و سوی تصمیمات و هدف‌گذاری‌هایشان چه در کوتاه‌مدت و درازمدت به نفع شهروندان باشد، نه آهن‌ها. باید پذیرفت هرچقدر بر وسعت شهر و شریان‌ها بیفزاییم راه را برای ورود آلودگی و تهدیدات جدی بر سلامت شهروندان هموار کرده‌ایم.جامعه بانشاط و پویا همیشه به دنبال کمال است و کمال همان حس مشارکت و باور به همدلی برای ساختن زیستگاهی انسان محور است.
مکان ها از ساختمان های منفرد و یا تردد خودروها مهم ترهستند، در این راستا توجه به عواملی چند ضروری است که با توضیحی مختصر در ادامه می آیند.
ادغام کاربری ها و فعالیت ها
بهترین محیط های شهری آن هایی هستند که در آن ها کاربری ها ادغام شود و طیف متنوعی از فعالیت ها و تخصص ها به وجود آید. به عبارت دیگر، منطقه بندی و تفکیک کاربری ها و فعالیت ها، عامل از دست رفتن عرصه های شهری است.
جذاب ترین مکان ها در بردارنده ی تنوع فعالیت ها و تجربه ها هستند. زندگی، کار، تجارت، خرید و بازی همگی از تعامل با یکدیگر سود می برند. ادغام کاربری ها، محیط هایی ایمن و پویا چه در سطح خیابان ها و چه در ساختمان های منفرد پدید می آورد. علت جذابیت و امنیت عرصه ی عمومی این است که می تواند افراد مختلف را در زمان های متفاوت و برای اهداف گوناگون به خود بخواند. این کار نه تنها سبب افزایش تحرک و پویایی محیط می شود، بلکه امکان نظارت غیررسمی بر عرصه ی عمومی را نیز فراهم می سازد.
مقیاس انسانی
محیط های شهری برای انسان هاست، نه برای اتومبیل ها، کامیون ها، و پروژه های بزرگ. بر این اساس، محیط انسانی آرامش بخش، محیطی است مرتبط با مقیاس انسان پیاده، نه خودروهای شتاب زده. مرکز شهرها یا محیط های شهری، در سایه فعالیت وکاربری ساختمان هایی که فضای خیابان ها را تعریف می کنند، حیات می یابد.
پرواضح است که خرید، عملکردی است که در سطح پیاده رو انجام می گیرد. در صورت ترکیب این عملکرد با ، راهروها و کوچه ها، می توان محیط پیاده ای، با مقیاس انسانی، نسبتا امن و جذاب به وجود آورد. محصوریت فضاهای عمومی در شهرها نه تنها دستیابی به مقیاس انسانی را آسان تر می کند، بلکه در ایجاد حس امنیت و آسایش در مردم نیز بسیار مهم است.
این فضاهای محصور می تواند طیف وسیعی را شامل شود، از میدان های شهری، خیابان های سرپوشیده برای خرید و فروش گرفته تا حیاط های مرکزی کوچک در ساختمان های مسکونی.
آزادی عابران پیاده
در مراکز بسیاری از شهرها هم عابران پیاده و هم دوچرخه سواران با خطرات جدی روبرو هستند. در کنار خطرات مربوط به تصادف، سروصدا و دود نیز برای افراد ناخوشایند بوده و می تواند مشکلات بلند مدتی برای سلامتی آنان به وجود آورد.
علایم راهنمایی و رانندگی کمتر به نفع عابران پیاده عمل کرد و حتی در محیط هایی که به عابران پیاده اختصاص دارند، موانعی به اشکال گوناگون تیرها، صندلی ها، سطل زباله، عناصر تبلیغاتی و لوله ها، کف سازی خراب شده، چاله ها در راه عابران پیاده قرار دارد.
برای تقویت مسیرهای عابر پیاده می توان از روش هایی مانند ایجاد ارتباط فیزیکی و بصری با ترغیب فعالیت های خیابانی متناسب، ایجاد تداوم در طرح از طریق مصالح کف سازی، مبلمان شهری و هنرهای عمومی، نورپردازی های خاص در سطح خیابان یا ساختمان ها و یا ایجاد معماری منظر در بین مسیرها استفاده کرد.
انتهای پیام/
